درختچه ماگنولیا سولانجینا

کد: ۵۱۱۷

درختچه ماگنولیا سولانجینا(SAUCER MAGNOLIA) به صورت درختچه ای بزرگ یا درختی کوچک رشد می کند.

خصوصیات گیاهشناسی درختچه ماگنولیا سولانجینا :
درختچه زینتی ماگنولیا سولانجینا گونه ای از جنس و خانواده ماگنولیا می باشد. این گونه یک گیاه هیبرید است. درختی خزاندار یا گل های بزرگ، زودگل ده، در رنگ های مختلف سفید، صورتی و ارغوانی است. این گیاه یکی از معمول ترین ماگنولیاهایی است که در باغبانی در بریتانیا به خصوص جنوب انگلستان و ایالات متحده استفاده می شود. این هیبرید اولین بار در فرانسه و از طریق دورگ گیری بین گونه های Magnolia denudata و Magnolia liliiflora در سال ۱۸۲۰ تولید شد. و نتاج آن به تعدا بیشتر، دارای گل های پیشرسی بود که در سال ۱۸۲۶ تولید شد. این هیبرید به سرعت از فرانسه به انگلستان و بخش های دیگر اروپا و همچنین آمریکای شمالی منتقل و کشت شد. و سپس در بسیاری دیگر از کشورها، کشت و کار آن افزایش یافت. این گونه ی هیبرید، نسبت به والدین خود گل های بیشتری تولید می کند.
درختچه ماگنولیا سولانجینا به صورت درختچه ای بزرگ یا درختی کوچک رشد می کند. برگ های درختچه ماگنولیا سولانجینا دارای آرایش متناوب، ساده، براق، به رنگ سبز تیره و تخم مرغی شکل بوده که روی ساقه های قوی قرار دارند. گل های بسیار زیبای آن روی درختان بدون برگ و قبل از تشکیل برگ ها در اوایل بهار ظاهر می شوند. سپس برگ ها پس از یک دوره ی کوتاه از تابستان تا پاییز تشکیل می گردند. گل های این گیاه، بزرگ به عرض ۱۰ تا ۲۰ سانتیمتر و به رنگ های مختلف از سفید، صورتی و خرمایی دیده می شوند. در یکی از واریته های آمریکایی این گونه، گل هایی به عرض ۳۵ سانتیمتر، به رنگ سفید یا ارغوانی مایل به صورتی کمرنگ نیز گزارش شده است. واریته های دیگر ممکن است گل هایی تیره تر یا کمرنگ تر نیز تولید کنند. این گل ها کروی شکل یا فنجانی یا نعلبکی شکل می باشند. به دلیل نعلبکی شکل بودن آنها، نام انگلیسی شان Saucer magnolia می باشد.

شرایط محیط رشد درختچه ماگنولیا سولانجینا:
یکی از ویژگی های این گونه های ماگنولیا، کشت و کار آسان آنها است. همچنین نسبت به باد و خاک های قلیایی نیز متحمل می باشند.
بهترین رشد را در خاک هایی با پی اچ خنثی تا کمی اسیدی و دارای رطوبت کافی و مکان هایی با آفتاب کامل تا کمی سایه و دارای حفاظ در مقابل بادهای سرد دارد. سرمای دیررس ممکن است به جوانه های گل این گیاه آسیب برساند.
شرایط اقلیمی گرم و مرطوب را بیشتر می پسندد ولی در نواحی بیابانی نیز در صورتی که از گزند بادهای شدید در امان باشد، خوب رشد می کند. ریشه درخت عمیق بوده و بهتر است آبیاری عمیق ماهانه در مورد آن اعمال گردد.
بهترین زمان برای کاشت نهال ماگنولیا سولانجینا اسفند یا فروردین ماه می باشد.
اگر بخواهیم گیاه را در محیط هایی با فضای کمتر پرورش دهیم، برای کم حجم کردن درختچه ماگنولیا سولانجینا می توان در اواسط تابستان زمانی که برگ ها خزان کردند، هرس را انجام دهیم.

آفات و بیماری های درختچه ماگنولیا سولانجینا:
از جمله آفاتی که به گیاهان ماگنولیا آسیب می رساند می توان به شته، شپشک (که فعالیت آن موجب بروز لکه های سفید رنگ روی برگ ها می شود) و کنه تار عنکبوتی اشاره کرد. از بیماری های این گیاه نیز می توان از لکه برگی، بلایت باکتریایی، شانکر ساقه و تنه، سفیدک پودری و پژمردگی ورتیسلیوم نام برد.

تکثیر درختچه ماگنولیا سولانجینا:
ازدیاد درختچه ماگنولیا سولانجینا به وسیله کشت بذر پاییز و بهار، یا به وسیله ریشه دار کردن قلمه چوب نرم از اواخر بهار تا اوایل تابستان و یا به وسیله ریشه دار کردن قلمه چوب نیمه رسیده از اواخر تابستان تا پاییز صورت می گیرد.