گل لیندا

دانستنی های علمی گل لیندا:
گل لیندا به نخل دم اسبی و لیندا مشهور است اما نام علمی آن BEAUCARNEA RECURVATA است. بومی جنوب غرب آمریکا و مکزیک است و به زندگی بیابانی عادت دارد. برگ های آن باریک و کشیده و ضخیم و مقاوم، مجنون و آویزان و فنری است. این برگ ها سطح مقطع کمی دارند تا مانع از هدر رفتن آب گیاه شوند حالت زیبای آن ناشی از سرازیر شدن برگ ها به طرف پایین بخصوص در سنین بالاست. انتهای ساقه ضخیم می شود و شکل عجیبی به خود می گیرد و نام انگلیسی آن به معنی پای فیل به همین علت است. پایه بسیار بزرگ و ورم کرده گیاه، آب را در خود ذخیره می نماید.

خصوصیات گیاهشناسی گل لیندا:
ارتفاع لیندا ممکن است به دو متر هم برسد. با بالا رفتن سن گیاه از ساقه آن جوانه هایی می روید که به خاطر حفظ شکل و فرم آن باید فوراً حذف گردند. نگهداری از آن برای باغبان های آماتور نیز ساده است.

این جنس دارای ۲۴ گونه از درختچه ها و درختهای همیشه سبز میباشد. برگهای لیندا مجنون، آویزان، باریک، کشیده، ضخیم و مقاوم که طولشان تا ۱.۸ متررسیده و عرضشان کمتر از ۲.۵ سانتیمتر می باشد.

رنگ برگها سبز تا سبز مایل به تیره و حالت زیبای لیندا ناشی از خمش برگها به طرف پایین بخصوص در سنین بالاست. رنگ گلهای آن سفید مایل به کرم است و به ندرت و فقط بر روی گیاهان مسن بخصوص در تابستان ظاهر میشود.

شرایط محیط رشد و نگهداری گل لیندا:
گل ایندا در گستره دمایی ۲۱-۱۲ درجه سانتیگراد بخوبی رشد میکند و به سرما حساس است و فقط گیاهان مسن دمای ۶ درجه سانتیگراد را تحمل میکنند.

گل ایندا در تابستان به دفعات آبیاری بیشتری نسبت به زمستان احتیاج دارد. در طول فصل رویش هر ۳ هفته یک بار و در طول فصل زمستان به مقداری که برگها را از پژمرده شدن نگهداری کند (فقط یکبار) آبیاری می نماییم.

بعد از هر آبیاری تا آبیاری بعدی خاک باید کاملا خشک شود. لیندا میتواند تا یک سال آب را در پایه متورش ذخیره کند بنابراین آب دادن بیش از حد به گیاه متداولترین عامل نقصان در رشد و نابودی آن میباشد.

گل ایندا نیازمند یک مخلوط خاک خوب زهکشی شده با بافت لیمونی تقریبا سبک در۵/۷ -۵/۶ PH= است. مخلوط خاکی که شامل دو قسمت لوم یک قسمت پیت هوموس و دو قسمت ماسه و سنگریزه هایی برای ایجاد زهکش خوب لازم است.در نور کامل بهترین رشد را دارد.نور خیلی زیاد باعث سوخته شدن برگها و ریزش آن میشود و نور کم باعث رشد بیش از اندازه برگها و تغییر رنگ برگ به زرد و در نهایت افتادگی برگ میشود.

نور: در جایی از آپارتمان به خوبی رشد می کند که نور مستقیم خورشید به جز ماههای تیر و مرداد روزانه چهار ساعت یا بیشتر در آنجا بتابد. در شرایطی که پرورش آن با نور مصنوعی فراهم شود نباید از حداقل هشتصد شمع و مدت تابش آن از ۱۲ ساعت در روز کمتر باشد.
درجه حرارت: درجه حرارت ایده آل بین ۱۸ تا ۲۵ درجه سانتیگراد است. البته درجه حرارت های متغیر بین ۵ تا ۳۰ درجه را نیز به خوبی تحمل می کند.

آبیاری: این گیاه به آبیاری مفصل نیاز نداشته و در فواصل آبیاری خاک گلدان باید کاملا خشک به نظر برسد. آویزان شدن برگ های فوقانی نشانه افراط در آبیاری آن است.

کود: گیاهان تازه کاشته شده یا تازه خریداری شده را تا یک سال نباید کود داد ولی گیاهان پا گرفته را هر سال یک بار در بهار با کود استاندارد می توان تقویت کرد.

خاک: ترکیبی است از ۲ پیمانه پیت موس یا خاک برگ جنگلی و یک پیمانه ماسه شسته شده یا پرلایت و مقداری سبوس.
فصل تعویض گلدان: در صورت نیاز باید قبل از آغاز فعالیت مجدد گیاه در اوایل بهار در محیطی سربسته و بدون کوران انجام گیرد.

با این نکات طول عمر گل لیندا را بیشتر کنید:
خیلی کم توقع است. تطابق با زندگی در بیابان باعث شده لیندا نیاز چندانی به کود نداشته باشد. اگر می‌خواهید محکم‌ کاری کنید، چیزی در حدود دو بار آبیاری همراه کود کامل را در بهار و تابستان در برنامه‌تان بگنجانید و اگر کود هم به آن ندادید، اصلا نگران نباشید؛ لیندا خیلی کم توقع است.

از گل‌های سایه‌انداز بیزار است. لیندا اصلا دوست ندارد گیاه دیگری رویش سایه بیندازد و اغلب با گیاهانی که از خودش کوتاهترند دوست است. هر چند باید حواس‌تان باشد لیندا را نباید وسط گل و گیاهان دیگر قرار بدهید چون رطوبتی که در این وضعیت ایجاد می‌شود اصلا برایش خوب نیست.

آفات و بیماریها گل لیندا:
پایین تنه این گیاه در سطح خاک متورم شده و به شکل پیاز بزرگی درمی آید که با پوست چروکیده و رنگ کرم گونه اش پای فیل را در ذهن تداعی می کند. خاصیت این غده متورم این است که به صورت مخزن آبی درآمده و گیاه را در شرایط بی آبی، بی نیاز از آب می سازد.
اگر برگ‌ها پژمرده شد …
اگر روی برگ‌های لیندا آب ریخته شد سریع‌ برگ‌ها را خشک کنید و اگر برگ‌ها را خشک نکردید و بیشترشان پژمرده شد، سعی کنید برگ‌های پژمرده را از بدنه‌اش جدا کنید و تا بیرون آمدن جوانه‌های جدید صبر کنید تا گیاه‌تان به وضع عادی برگردد در غیر این‌صورت گیاه‌تان را از دست داده‌اید.

نور باید متعادل باشد
لیندا به نور زیاد احتیاج دارد اما اگر آفتاب مستقیم ظهر تابستان ساعت‌ها روی برگ‌هایش بتابد برگ‌ها می‌سوزند و خیلی سریع می‌ریزند.اگر رشد برگ‌ها بیش از اندازه زیاد باشد و رنگ‌شان به زردی بزند، مطمئن باشید لیندا دچار کم نوری شده است
لیندا گیاهی کم توقع است و در طول بهار و تابستان یک بار از کود مایع استفاده میشود. مهمترین آفت لیندا کنه قرمز است که میتوان از مالاتیون و دیازینون استفاده کرد. مهمترین بیماری این گیاه پوسیدگی ریشه است که در اثر آبیاری زیاد و زهکشی ضعیف ایجاد میشود.

لکه‌های قرمز را جدی بگیرید
شاید مهم‌ترین آفتی که لیندا را تهدید می‌کند، کنه قرمز باشد. اگر روی برگ‌های لیندا لکه‌های قرمز دیدید، با دستمالی این لکه‌ها را از روی ساقه‌ها ‌بردارید. اگر سریع متوجه شوید کنه‌های قرمز دیگر نمی‌توانند پیشروی کنند.

یادتان باشد که این گل حمام کردن را دوست ندارد. پس هرگز روی برگ‌هایش آبپاشی نکنید! اما برای برداشتن لکه‌ها، اگر تعدادشان زیاد بود، یک لیتر آب را همراه با دو سه قطره مایع ظرفشویی، در یک بطری آبفشان ریخته و روی قسمت‌های قرمز آب‌پاشی کنید و خیلی سریع خشکش کنید در حین خشک کردن کنه‌ها از بدنه گل جدا می‌شوند. نگران نباشید این کنه‌ها برای سلامتی انسان خطری ندارند. بیماری مهمی که لیندا را تهدید می‌کند، پوسیدگی ریشه است که خود ما مسبب اصلی آن هستیم. ریشه‌های لیندا به غیر از آب به هوا هم احتیاج دارند. اگر می‌خواهید ریشه‌اش پوسیده شود و بمیرد، هر روز به آن آب بدهید در غیر این‌صورت هر بار صبر کنید تا سطح خاکش کاملا خشک شود.

خاک لیمونی دوست دارد
متخصصان برای این گیاه خاک لیمونی تجویز می‌کنند اما این سوال پیش می‌آید که لیمونی دقیقا یعنی چه جور خاکی؟ خاک لوم یا لیمونی مخلوطی از خاک رس، شن و مواد آلی است و به‌طور کلی خاکی که پس از طغیان رودخانه‌ها در کنار آنها بجا می‌ماند خاک لیمونی گفته می‌شود. این خاک همان خاکی است که لیندا در بیابان‌های مکزیک با آن اخت شده و بسیار سبک است. البته باغبان‌ها به روش‌های مختلف برای لیندا ترکیب خاکی درست می‌کنند. اگر در مخلوط خاک لیمونی لیندا، پیت ماس و هوموس دیدید، تعجب نکنید. این مخلوط برای رشد گیاه ارزش تغذیه‌‌ای بالایی دارد.

به گلدانش دست نزنید، بهتر است
در مورد بعضی گل‌ها و گیاهان به هیچ عنوان عوض کردن گلدان در خانه، توصیه نمی‌شود چون ممکن است اصول دقیق آن را ندانید و بعد از مدت کمی گیاه از بین برود. این مساله در مورد لیندا اهمیت بیشتری دارد.

تکثیر گل لیندا:
تکثیر آن از طریق ریشه دار کردن جوانه های روی ساقه و از طریق کاشت بذر در بهار و مکانی مساعد انجام میگیرد. زمانی که دمای هوا ۲۰ درجه سانتیگراد باشدهمچنین کاشت بذر در خاک پیت در هوای گرم یا ریشه دار نمودن جوانه های ظاهر شده روی ساقه از دیگر روش های تکثیر است؛ البته تکثیر این گیاه برای آماتورها و در منزل بسیار دشوار و تقریباً ناممکن است.

با بالا رفتن سن گیاه از ساقه آن جوانه هایی می رویند که بخاطر حفظ شکل و فرم آن باید حذف گردند. هر دو سال یک بار گلدان را تعویض کنید زیرا تعویض زود به زود باعث ریشه زایی زیاد لیندا شده که این سبب افزایش ارتفاع و در نتیجه کاهش زیبایی آن میگردد. برگ های مرده ی انتهای گیاه را جدا کنید خیلی وقت‌ها دوستانی که در آپارتمان زندگی می‌کنند از من این سوال را پرسیده‌اند که چه‌ نوع گلدانی در این آپارتمان کوچک بهتر دوام می‌آورد. گیاهی که زیاد نیاز به نگهداری خاص نداشته باشد، فضای آپارتمان را شاد و سرزنده کند، زیاد کود نخواهد، زود به زود بزرگ نشود و برگ و باری داشته باشد که هرس شدید نخواهد. شاید در واقع باید در یک کلام گفت که همه سراغ گلی را می‌گیرند که کارمند پسند باشد.

اگر برای شما هم پیش آمده که هر گلدانی را به خانه می‌برید، بعد از چند ماه با ناراحتی هرچه تمام‌تر با گیاه خشک شده‌اش مواجه می‌شوید و تراس و انباری‌تان پر شده از گلدان‌های خالی، یک پیشنهاد خوب برای‌تان دارم؛ «لیندا» را با خود به خانه ببرید. به شرط اینکه چند توصیه خیلی کوچک را در مورد آن رعایت کنید، لیندا می‌تواند تا چندسال در گوشه پذیرایی یا تراس آپارتمان شما بدرخشد و با خرمنی از برگ‌های آویخته زیبایی را هدیه کند.

لیندا که به خاطر انتهای قطورش در انگلستان به پافیلی مشهور است، در ایالات‌‌ متحده نخل دم اسبی نام دارد. خاصیت این مدل ورم کردگی این است که رطوبت را در بیابان‌هایی که شاید چند ماه پشت‌سر هم از بارندگی خبری نباشد، حفظ کند و برگ‌های کشیده‌اش دقیقا به منظور حفظ و نگهداری آب، به این شکل است. اگر در خانه لیندا دارید، منتظر آن باشید که ارتفاعش به دو متر برسد. اگر می‌خواهید قیافه‌اش تا چند سال زیبا باشد و زیاد تغییر نکند، جوانه‌هایی را که به مرور از انتهای ساقه آن رشد می‌کنند، حذف کنید.

اگر اهل مسافرت‌های طولانی هستید، اصلا لازم نیست نگران خشک شدن لیندا باشید. هفته‌‌ای یک‌بار آبیاری در بهار و پاییز و دو تا سه بار در تابستان برایش کافی است. گفته می‌شود در زمستان بهتر است به آن استراحت بدهید و دو تا سه هفته یک‌بار آبیاری‌اش کنید. تورم انتهای ساقه لیندا این امکان را به آن می‌دهد که تا یکسال آب برای خودش ذخیره کند. اگر دیدید برگ‌های بالایی‌اش شل و ول شده و آویزان است مطمئن باشید بیشتر از حد مجاز به آن آب داده‌اید.