کد: ۱۴۱
گشنیز؛ سم‌زدایی فوق‌العاده:
محققان آمریکایی دریافته‌اند که گشنیز عامل بسیار موثر و شگفت‌انگیزی در سم‌زدایی بدن و دفع فلزهای سنگین است. محققان پیش‌تر موفق شده بودند با اتخاذ برنامه‌ای عفونت بیماران را درمان کنند. با این حال اگرچه علائم عفونت از بین می‌رفت اما پس از مدتی باز می‌گشت. آنان معتقد بودند که علت این امر، تراکم آلومینیم، جیوه و سرب در برخی از قسمت‌های بدن است که به باکتری‌ها و ویروس‌ها اجازه تکثیر می‌دهد. نکته جالب این بود که یکی از این بیماران پس از مصرف سوپ گشنیز به میزان چشمگیری جیوه را از طریق ادرار دفع کرد.
تحقیقات نشان داد مصرف گشنیز باعث دفع سرب و آلومینیم نیز می‌شود. بنابراین از بیماران خواسته شد به‌طور منظم گشنیز تازه یا آب گشنیز همراه با آنتی‌بیوتیک یا ضدویروس‌های طبیعی مصرف کنند تا تمامی عفونت‌ها بدون این‌که عود کند، درمان شود.
رفع مشکلات گوارشی با گشنیز:
* گشنیز به‌عنوان دوای معده و بهبود دهنده عمل گوارش و هضم شناخته شده است.
* متخصصان علوم پزشکی و تغذیه در کانادا می‌گویند افزودن یک یا دو قاشق چای‌خوری آب گشنیز به مخلوط شیر تازه، یک ترکیب عالی برای درمان حالت تهوع و اسهال خونی است.
* گشنیز خشک نیز به درمان اسهال کمک می‌کند.
* خوردن گشنیز با غذا از ترش کردن جلوگیری و از مسمومیت‌های غذایی پیشگیری می‌نماید.
دانه گشنیز مخصوص بانوان:
* گشنیز برای زنان به‌ویژه آن‌هایی که در دوره عادت ماهانه دچار خونریزی شدید می‌شوند، مفید است.
برای استفاده از این خاصیت درمانی گشنیز می‌توانید شش گرم از دانه آن را در ۵۰۰ میلی‌گرم آب بجوشانید و پس از افزودن شکر به آن، این مخلوط را به‌صورت گرم استفاده کنید.
* همچنین تناول ۲ تا ۵ گرم از تخم گشنیز با کمی عسل افزایش شیر مادران شیرده را در پی دارد.
گشنیز؛ ضدالتهاب طبیعی:
گشنیز برای کسانی که دچار مشکلات آرتریتی (التهاب مفصلی) هستند سودمند است چون این سبزی خواص ضدالتهابی بسیاری دارد. برای این منظور نیز کافی است دانه‌های گشنیز خاکی را با آب بجوشانید و این مخلوط را بنوشید.
گشنیز؛ گیاه ضددیابت:
از سوی دیگر گشنیز به‌عنوان سبزی کاهش‌دهنده قند خون شناخته شده است و این کار را با تحریک ترشح انسولین انجام می‌دهد. این تأثیر به حدی است که آن را گیاه ضد دیابت نیز می‌نامند. گشنیز در عین حال با پایین آوردن میزان کلسترول بد و افزایش سطح کلسترول خوب در خون به سلامت قلب کمک می‌کند.
گشنیز؛ مفید برای پوست:
این سبزی برای پوست نیز بسیار مفید است. مخلوط آب گشنیز با پودر زردچوبه به درمان جوش‌های پوستی و جوش‌های سرسیاه کمک می‌کند.
گشنیز؛ رفع تب و سرماخوردگی:
سوپ رقیق از آب مرغ و گشنیز تازه و مصرف چند مرتبه در روز در برطرف شدن تب و سرماخوردگی موثر است.
فواید دیگر گشنیز:
* گشنیز خاصیت خنک کنندگی دارد و برای مقابله با بوی بدن دهان مفید است.
* گشنیز به داشتن خوابی راحت کمک می کند. می توانید قبل از رفتن به رختخواب یک فنجان چای گشنیز بنوشید تا خواب راحتی داشته و کسب انرژی کنید.
* گشنیز باعث تسکین دردهای قاعدگی می شود در نتیجه برای خانم ها بسیار مفید است.
* گشنیز خواص آرام بخشی دارد در نتیجه در ترکیب داروهای ضداسپاسم استفاده شده و باعث بهبود عملکرد روده ها و دفع راحت می شود.
* ترکیبات موجود در این سبزی معطر خواص آنتی بیوتیکی و آنتی باکتریالی دارد. در نتیجه در ترکیب داروهای مربوط به درمان زخم و جای جراحت استفاده می شود.
* گشنیز باعث بهبود عملکرد مغز و سیستم عصبی می شود. در نتیجه راندمان ذهنی را بالا می برد.
چه کسانی باید در مصرف گشنیز احتیاط کنند؟
افرادی که سندرم آلرژی دهانی دارند
گشنیز باعث بروز سندرم آلرژی دهانی می شود. این سندرم یک واکنش آلرژیک نسبت به برخی پروتئین های موجود در میوه ها، سبزیجات و گردو یا آجیل ها محسوب می شود. افرادی دچار این سندرم هستند که از آلرژی آلاینده های محیطی رنج می برند.
افرادی که دچار این سندرم هستند بعد از مصرف گشنیز خام دچار واکنش های آلرژیک مانند احساس خارش یا سوزش در دهان، لب ها و گلو می شوند. البته این علائم معمولاً بعد از چند دقیقه از بین می رود. اگر این مسائل با علائم دیگری همراه نباشد معمولاً جدی نبوده و نیازی به پرهیز از مصرف این سبزی پرخاصیت نیست.
افرادی که داروهای ضدانعقاد مصرف می کنند
برگ های گشنیز (خشک یا تازه) حاوی میزان زیادی ویتامین K هستند. این ویتامین برای انعقاد خون لازم است. افرادی که داروهای ضدانعقاد خون مانند کومارین یا وارفارین مصرف می کنند باید نسبت به ویتامین K موجود در رژیم غذایی شان دقت داشته باشند و میزان آن را ثابت نگه دارند.
سبزیجات معطری مانند گشنیز حاوی ویتامین K است و بنابراین باید به صورت صرفاً چاشنی مورد استفاده قرار گیرد. در واقع این افراد نباید میزان زیادی گشنیز به صورت سبزی خوردن مصرف کنند. توصیه می کنیم افرادی که تحت درمان با داروهای ضدانعقاد هستند با یک متخصص تغذیه یا پزشک خود در خصوص منابع غذایی ویتامین K صحبت کرده و نسبت به تثبیت میزان آن در برنامه غذایی شان دقت کنند.
