گیاه مونا لاوندر / عشقه سوئدی

کد: ۷۳۲

گیاه مونا لاوندر یا عشق سوئدی گونه ای هیبرید است که به عنوان گیاهی علفی و زینتی در باغچه ها یا منازل مورد استفاده قرار می گیرد.

خصوصیات گیاهشناسی گیاه مونا لاوندر :

گیاه “مونا لاوندر” یا “عشق سوئدی” گونه ای هیبرید است که به عنوان گیاهی علفی و زینتی در باغچه ها یا منازل مورد استفاده قرار می گیرد. بیشتر گونه های جنس Plectranthus از نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری آفریقای جنوبی منشأ می گیرند. این جنس دارای گل های رنگارنگ با رنگ های سفید، صورتی تا بنفش تیره و ارغوانی می باشد.

مونا لاوندر گیاهی سریع الرش، علفی یا درختچه ای، چندساله، به ارتفاع بیش از ۷۵ سانتیمتر، با تاجی گرد، انبوه و زیبا است. برگ ها به رنگ سبز تیره و براق و گل ها به رنگ ارغوانی و پراکنده در گل آذین ها وجود دارند. این گل ها با کوتاه شدن طول روز و آغاز فصل پاییز، تشکیل می شوند. اما در گیاهان بزرگتر و نیز سربرداری و حذف گل های قدیمی، گلدهی تا اوایل تابستان نیز می تواند ادامه یابد.

شرایط محیط رشد گیاه مونا لاوندر:

مونا لاوندر یا عشقه سوئدی یکی از گیاهان بومی نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری است که به خوبی در باغچه های خانگی در نواحی بومی، رشد می کند. این گیاه به سرما حساس است. بهترین دما برای رشد این گیاه، دمای ۱۸ تا ۲۷ درجه سانتیگراد است.
این گیاه به راحتی در مکان های سایه یا با دریافت نور پراکنده خورشید پرورش می یابد. در صورت دریافت نور بیشتر خورشید، گیاه تمایل به کوچکتر و فشرده و انبوه تر شدن دارد. همچنین در این شرایط، رنگ برگ ها جذاب تر شده و در بخش زیرین به رنگ ارغوانی دیده می شوند.

مانند بسیاری از گونه های جنس Plectranthus، مونا لاوندر نیز خاک های غنی و حاصلخیز با هوموس فراوان و آبیاری منظم و مناسب را ترجیح می دهد. آبیاری مناسب روزانه می تواند در طراوت و شادابی گیاه تأثیر بسزایی داشته باشد. همچنین استفاده از کودهای مایع و ارگانیک نیز برای رشد مناسب است.

استفاده از هرس و سربرداری برای رشد بهتر و تولید گل بیشتر مناسب می باشد. استفاده از هرس مناسب سبب متراکم شدن گیاه و پُر نشان دادن گلدان می گردد.

نحوه تکثیر گیاه مونا لاوندر:

این گیاه به راحتی و با کمی تیمار می تواند تکثیر گردد. عمدتاً ازدیاد آنها توسط ریشه دار کردن قلمه ها در طول تابستان و بهار صورت می گیرد. اگرچه این قلمه ها می توانند در تمام طول سال ریشه دار شوند اما تهیه و ریشه دار کردن آنها در فصل تابستان می تواند استقرار آنها را جلو انداخته و راحتتر کند.

قلمه های تهیه شده از آنها ممکن است قلمه های چوب نرم تا نیمه سخت باشند اما استفاده از قلمه های نرم انتهایی بهتر است. هر قلمه باید حداقل دو گره داشته و برگ های قسمت های پایینی آن نیز حذف گردد. استفاده از هورمون های ریشه زایی نیز مناسب نیست. حدود یک سوم قلمه ها نیز باید در بستر کشت مناسب و محیط گرم و سایه قرار گیرد.